Hürser Tekinoktay                                 13 Temmuz 2006
Dünya Kupası Özel___

Kaybederken Kazanmak. . .

Avrupa basını geçtiğimiz Pazar sona eren bu dünya kupasının bugüne kadarki en iyisi olduğu görüşünde birleşti.

Gerçekten de; ortaya çıkan ticaret hacmi, turizm hareketleri, teknolojik devrim, modernize stadyumlar ile bugüne kadarki dünya kupalarının en iyisi ve en renklisini izledik.

Özellikle gurup maçlarında ortaya konan hücum ve pozitif futbol stratejileri, kupanın güzel tarafıydı.

Eleme maçlarına geçildiğinde ise, oluşan maddi ve psikolojik baskıların teknik adamlara çok ciddi bir şekilde yansımış olduğu görüldü.

2. turda neredeyse tüm teknik adamlar duygularında yaşattığı kaybetme korkusunu sahaya ve takımına yansıttılar.

Bunlardan bazılarının da insanda korku öncesi oluşan endişe ve kaygılarla kadrolarını seçtikleri düşünülebilir.

İngiltere, Arjantin ve Brezilya ortaya çıkan bu duruma en güzel örnektir. İngiltere'nin hocası Ericsson 23 kişiden oluşan Dünya Kupası kadrosuna götürdüğü 3 kaleci ile aynı sayıda forvet oyuncusunu çağırmıştır.

Çağırdığı forvetlerden Owen ve Rooney'in sakatlık risklerini de düşünürseniz ortaya çıkan durum daha da ilginçtir.

Nitekim İngiltere gurup maçlarında iki forvet, elemelerde ise tek forvet ile oynamıştır. Sakatlıktan yeni çıkmış olan Rooney'in ilerideki yalnızlığının getirdiği çaresizlik ile oyundan atılması da bir başka olumsuzluk konusudur.

Yaklaşık 100 yıldır iki santraforlu ve atak futbol anlayışını benimseyen İngiltere bu kupada aynı Güney Amerikalılar gibi geleneklerinin dışında bir oyun oynamıştır.

Elemelerde de kısa boylu hızlı bir oyuncu ile tek forvet modeline dönülmüştür!

Daha da önemlisi forveti eksiltme tercihine karşılık ön libero icat edilmesidir.

Soyunma odalarında sürekli kazanmak ve savaşmak havasının egemen olduğu İngiliz Futbol geleneklerine ve sporcusuna böyle bir şeyi kabul ettirmeniz zordur. Nitekim İngiliz medyası, halkı ve sporcusu da kabul etmemektedir.
 

Jurgen Klinsmann ve Güney Amerika
İngilizlerin karşılaşmaktan en çok çekindiği takım olan Arjantin ise korkuya boyun eğen bir başka takımdır.

Hatırlanacağı üzere çeyrek finalde ev sahibi Almanya karşısında çok iyi bir oyun çıkartan ve maçı 1-0 önde götüren Arjantin'in 71. dakikada kalecisi sakatlanmıştı.

Teknik kadro kaleci Abbondanzieri yerine tecrübesiz Franco'ya kaleyi teslim etmek zorunda kalmış ve kaleye top gelirse ne yapacağım dercesine sahanın en iyi oyuncularından Riquelme'yi ve Crespo'yu 5'er dakika ara ile 73 ve 78. dakikalarda değiştirip yerlerine savunma özellikli oyuncular almıştı.

Üstelik kulübede Saviola ve Messi gibi çok önemli iki oyuncu otururken.

Maçın uzatmaya kalması halinde rakip kaleye artık hücum etmek zor olacaktı. Ayrıca maç penaltılara kalırsa Şampiyonlar Ligi yarı finalinde Riquelme gibi bir futbolcunun penaltısını kurtarmış deneyimli kaleci Lehmann'ın kendilerine maçı kaybettirme ihtimali de fazlaydı.
Ve Arjantin teknik kadrosu korkusunun bedelini penaltılar ile elenerek ödedi!

Latinlerin cesur geleneklerine aykırı olan durum Brezilya'lı teknik adam Parreira'da daha da ön plana çıktı.

Arjantinli teknik adam Jose Pekerman korkularını maçın sadece belirli bir diliminde takımına yansıtırken, Parrerira Fransa maçı öncesi, hatta aday kadroyu oluştururken bir dizi kaygı ve endişe içinde olduğunu aslen belliydi.

Sonuçta Fransa maçı öncesi tek forvet oynayıp orta sahayı güçlendirme stratejisi kendi kültürel ve sportif geleneklerine aykırıydı.

Nitekim geleneklerine bağlı olan Latin halkı kendisine gerekli tepkiyi gösterdi.

Diğer taraftan henüz 2 yıllık teknik adam olan Jurgen Klinsmann kendisine yapılan bir sürü eleştiriye rağmen hiçbir şeyden kaygı duymadı ve kendine güvendi.

Yoğun eleştiri yağmurunda olan Jurgen Klinsmann, Parreira gibi isimlere ve onların ağırlığına mahkum olmayıp ikinci ligden aldığı 20 yaşındaki Podoski'yi ilk 11'de oynatma cesaretini gösterdi.

Sahada ise Alman futbolunda görmeye alışık olunmayan bir şekilde cesur ve atak oynayan bir takım ortaya çıkarttı.

Bir önceki Dünya Kupasında final oynayan Almanlar bu sefer evindeki kupada finale bile kalamamışken, cesareti ve felsefesi sayesinde Jurgen Klinsmann kazanan durumuna geldi.

Sonuçta Jurgen Klinsmann felsefesi ve oluşturduğu takım ruhu ile sadece Alman futbolunda devrim yapmadı, aynı zamanda Almanların ayrılıkçı kültürlerinde bile devrim yaparcasına takım ruhunu sahadan tribünlere, tribünlerden sokaklara, sokaklardan da Alman parlamentosuna kadar coşku ile taşıdı.

Ve bu coşku kolayca durmayıp gelişerek devam edecek gibi. . .

Brezilya'nın Elenişi ve Granma Gemisi 06 Temmuz 2006

Dünya Kupasında Sona Doğru 29 Haziran 2006

Dünya Kupasından Yansımalar 22 Haziran 2006

Alışık olmadığımız futbol şöleni 15 Haziran 2006

Şampiyonanın Baş Aktörleri ve Genç Yıldızları 08 Haziran 2006

Saha içi etkenler ve kupanın sahibi ilk eleme turunda belli olurmu?

Dünya Kupası Özel Ana Sayfa  >>