Dostoyevski, Galatasaray, Fenerbahçe, Trabzonspor, özerk ulusoy

Erkut Tekin

   29 Ağustos 2007

Suç ve Ceza

Klasik bir başlık olduğunu biliyorum. Evet, Dostoyevski’den aşırma olduğunu da itiraf ediyorum ama telif hakkı istenmeyeceğine de eminim. Yani suç işliyorum ama cezasının olmadığına da inanıyorum. İroni denen şey bu olsa gerek.

Geç gelen “adalet” ne kadar adalettir diye bir soru sorsam, eminim sizler de uzun süre düşünürsünüz benim gibi. Kanun ve yasalar ortak paydaları sürdürebilmemiz için ince elenip, sık dokunarak hazırlanırken, birgün birisi ya da birileri ortaya çıkıp “SUÇ” işlerler. Hukuk işte böyle zamanlarda rüştünü ispatlar. Böyle zamanlarda haklıya hakkını, suçluya da cezasını teslim eder.

Benim ülkemde adaletin hızlandırılması şöyle dursun, geciktirilmesi adına tüm kurumlar sanki bir yarış içerisindedir. Adreste bulamamalar ve zaman aşımı davaları sayesinde suçlular ellerini kollarını sallayarak içimizde dolaşırlar.

Hatta çoğu zaman da “Türkiye onlarla gurur duyar”! Bu genel çerçevede, spor hukuku da genel hukuktan kendine düşeni alıyor maalesef.

Geçen sezon 19 Mayıs tarihinde izlediğimiz Galatasaray-Fenerbahçe maçındaki rezalet için bütün otorite ağabeylerimiz (ki alayı ağır ağabeydirler), “bu maç bir milat’tır” demişlerdi.

Hukuksal açıdan müthiş önem arz eden bir süreç başlatılmış ancak, spor hukukunu kuşatan antidemokratik zihniyetler sayesinde Galatasaray’a verilmesi gereken ceza haftalarca geciktirilip soğutularak, en sonunda minimum seviyede tescil edilmişti. O ağır ağabeyler, gazete ve ekranlarda, artık bundan sonra suç işlemenin ne kadar zor olacağını da anlatmışlardı bizlere.

Çünkü onlara göre verilen ceza caydırıcı ve eğiticiydi. Oysa bizler bu sütunlarda mevcut yapı kökten değişmediği müddetçe, o gün Ali Sami Yen’i kaplayan utancın rengi sarı-kırmızı olsa bile, yarın bu renkler sarı-lacivert, siyah-beyaz ya da bordo-mavi olacaktır demiştik. Keşke biz yanılsaydık da daha sezonun ilk haftasında aynı filmi izlemeseydik.

Trabzonspor’un bir çuval inciri berbat ettiğini filan da düşünmüyorum ben. Hatta konuyu bir seviye ileriye taşıyıp, belki de istemeden iyilik yaptılar ülke futboluna diye düşünüyorum. Çünkü bu ülkede can yanmadan önlem alınmıyor.

Hem de öyle bir iki seferde de değil, defalarca canımız yanmadan olmuyor. Logar kapağından düşen Dilara kızımızın ölümü bile öğretemedi bizlere bazı şeyleri ki, peşinden onlarca vatandaşımız da düştüler ölümün kucağına. İşte bu yüzden hiçbir şey milat olamıyor bizim memlekette belki de!

Şimdi özerk Ulusoy federasyonu iki haftadır Trabzonspor’un cezasını kesmeye çalışıyor. Dünyada pazarlanabilen en büyük spor organizasyonlarından biri olan NBA’ da işlenen bir suçun en geç 36 saat içerisinde cezası verilirken, biz kuralları açık olan hükümleri bile uygulamak için haftalarca bekliyoruz.

Bir tarafta spor medyası, diğer tarafta federasyon-kulüp ilişkileri sayesinde iğdiş edilen futbol vicdanımız bu kadar zorlamaya daha ne kadar dayanabilir ki? Trabzonspor başkanı Sayın Albayrak, 3 puanları tescil edilmediği takdirde, bu federasyonu alaşağı edeceklerini rahatlıkla söyleyebiliyor.

Neden söyleyebiliyor bunu biliyor musunuz? Çünkü karanlık insanların kurumun başına nasıl geldiklerini ve ne şartlar karşılığında destek verdiklerini bildikleri için.

Son olarak Galatasaray ve Trabzonspor’un cezalı oldukları süreçteki rakiplerine söylemek istediğim bir şey var. Cezalar neticesinde bu iki takıma seyircisiz oynama mecburiyeti getirildi. Ancak ben, rakipleri için böyle bir mecburiyet olduğuna inanmıyorum.

Eğer kulüpler hukukçularını harekete geçirirlerse en azından bundan sonraki deplasman maçlarında % 5’lik kontenjanlarını kullanabilirler.

Çünkü dediğim gibi, bu ceza sadece ev sahibi takımı bağlar ve yoruma açık bir kuraldır. Bu yorumu doğru bir iddia halinde kamuoyuna ve federasyona sunan takımların, haklarını almakta zorlanacaklarını sanmıyorum.

Suç ve Ceza, sadece muhataplarını bağlar, muaflarını değil…