Ruh Satması

Goethe’nin ünlü trajedisindeki Faust ruhunu Mephisto’ya satmasını anlatan eseridir.

O kadar güzel ki yüzyıllar boyu geçerliğini sürdürecek eser olacağı şu zaman dilimindeki etkisi ile kendini belli ediyor.

Özü “dünya nimetlerinden” yararlanılmasıdır. Hangi dönemde bu durum geçersiz olabilir ki…

Bugünkü koşullarda ise; ruhun karşılığında elde edeceklerinin piyasa kurallarına göre elde edeceğin çıkarların küresel anlamı olabilir.

Şanslıyız çünkü yaşadığımız koşullarda şeytan çok…

Artık şeytanlar da küresel iş birliği içinde…

Birbirleri için fedakârlık yapıyorlar…

Burada önemli olan satılacak ruhun içeriğidir ve karşılığında elde edilecek olan çıkardır.

İşin kötüsü bunu alışkanlık haline getirip, bir yaşam biçimine dönüştürmektir.

İşte o zaman şeytanın kimliğinin hiçbir önemi yoktur. Önemli olan piyasa koşullarının kişisel olarak sağlanmasıdır.

Yani şeytanın yerini piyasa koşulları almıştır.

Artık şeytan içimizdedir.

“Ruh Satması” için…

Sağlanacak çıkarlar o kadar çok fazla ki; insanın gözünü kör eder ve şeytana bile gerek kalmaz.

Bazen bir partiye…

Bir parti başkanına…

Bir iktidara…

Bir sanatçıya…

Bir işadamına…

Bir müteahhide…

Bir başkana…

Bir spor kulübüne…

Bir futbol takımına…

Bir tribüne…

Bir medyaya…

Elde edeceklerini kaybetme veya elde edememe kaygısı, içlerindeki şeytana ruhlarını satmalarına neden olur. Anlayacağınız piyasa koşullarındaki çıkarlarına…

Satış o kadar ilerler ki ikna kaygısı için de, arşivden resim aramalara veya mahalleden ağabeylere teyit'e kadar histeri süreci yaratır.

İnsan bir kere ruhunu satmaya görsün artık arkası gelir.

Ya ruh kaşarlaşır…

Ya da kaşar ruhlaşır.

Öyle durumdayız ki; piyasa koşullarının ağırlığından, şeytanla bile pazarlık yapılsa sanırım içinde bir parça ahlaki değer olması gerek kaygısı, beklentisi içindeyiz.

Çünkü kaybedilenler piyasa çıkarları uğruna, doğru ideallerimizdir.