 |
Metalar;Festus Okey, Nijeryalı, Nijerya, Nijeryalı futbolcular,
Nijerya Milli Futbolcular, ırkçılık,
Müslüm Kemal Gülhan
07 Eylül 2007 Festus OkeyYaşam bizi bazen irademiz dışındaki koşullarda yaşamaya zorlar.Hayatımız doğumumuzdan itibaren bizim istemimiz dışındaki seviyelerde devam edecek, bizden habersiz bize sunulan bir armağandır. Armağanın ağırlığı bazen insana varolmanın dayanılmaz hafifliğini yaşatırken bazen de armağanın ağırlığının altında ezilme duygusundan başka bir şey yaşatmaz. İster istemez bu zorluklar bizi içinizde veya dışınızda bir sürgün hayatına yollar. İnsan gibi yaşamak için… Dünyadaki diğer insanlarla aynı seviyede olmanın umudu için… Sevgileri, beklentileri ve paylaşımları yaşamak için… Bir gerçek var ki sahip olduğumuz din, dil, ırk ve rengimiz bize sunulacak hayatın veya sürgünün koşullarını belirleyici faktörler olmaktadır. Varolan bir gerçek; zenci olmak ile insan olmak arasındaki farksızlığı farklılık olarak benimseyecek ve onlara benimsetecek koşulların yaratılması insanlık adına asıl sorunu ortaya koymaktadır. Festus Okey gibi hayatının sürgün macerasını Türkiye’de yaşamak istemiş ve her Nijeryalı erkek gibi sürgün koşullarını futbol içinde umuda dönüştürmeyi amaçlamamış, aslında içindeki sıkıştırılmışlığı parçalamayı başarmak için, daha doğrusu insan olmanın rantını yaşamak için Türkiye’yi seçmiştir. Bu bir onur mu yoksa onursuzluk mu kıyaslamaya kimsenin gücü yetmez hatta kimse buna cesaret bile edemez. Böyle global bir soysuzluk içinde yaşarken Festus Okey’in çıkış yolunu bizde bulmaya çalışması aslında bizim için bir şanstı. Türk kültüründe ırkçılıkla ilgili bir kavram hiçbir zaman olmamıştır. Ama yaşadığımız küçük olaylar bizi tedirgin etmektedir. Aklıma ister istemez şu soru geliyor: Bizde ırkçılığın oluşmamasının asıl sebebi acaba zenci vatandaşımız olmaması mıdır? Bu bizim için ne ifade eder bilemem ama siyah renkli insanlar için bir şans olduğu açıktır. Festus Okey yaşamın kıyısında dolanan bir dünya vatandaşıydı. Sahip olduğu değerlerin ve koşulların hiçbir önemi yoktu. Ama biz bu yaşamın sırat köprüsündeki kişiyi kurtarmak yerine yok olması tercih ettik. Sanırım bu ayıp hepimize yeter. |
|
